Γράφει ο Βασίλης Τακτικός
Η στροφή προς την πραγματική
οικονομία, στα αναγκαία αγαθά και υπηρεσίες για την κοινωνία, περνάει κατά
πρώτο λόγο άμεσα από την κοινωνική γεωργία και το δίκαιο εμπόριο στις
ανταλλαγές αγροτικών προϊόντων και την επανίδρυση μιας νέας γενιάς κοινωνικών
συνεταιρισμών.
Ο πρωτογενής τομέας είναι η
βάση της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή, τα άμεσα αγαθά που χρειάζεται η
κοινωνία. Ορισμένα από αυτά τα βασικά αγαθά δεν χρειάζονται δύσκολες και
περίπλοκες διαδικασίες για την παραγωγή τους. Για τη διάθεση των αγαθών αυτών,
λύση αποτελεί η σύσταση διαφόρων κοινωνικών συνεταιρισμών, οι οποίοι μπορούν να
αναπτύξουν και ειδικές καλλιέργειες με ποιοτικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης
αξίας. Το εγχείρημα αυτό μπορεί να συμβάλλει στη μεταστροφή νέων ανθρώπων και
επιστημόνων προς την αγροτική οικονομία, δίνοντας στο επάγγελμα του αγρότη
ιδιαίτερη σημασία και νέο κοινωνικό περιεχόμενο.
Μία νέα μορφή γεωργικής
εκμετάλλευσης, η Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία (CSA), έρχεται ως εναλλακτική
πρόταση στην παραγωγή και διάθεση των αγροτικών προϊόντων στην αγορά. Εμφανίζει
μεγάλο ενδιαφέρον σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς οι αγρότες και οι καταναλωτές
αναπτύσσουν στενή συνεργασία βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αποτελεί ένα
σχετικά νέο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο παραγωγής τροφίμων, πώλησης και
διανομής αγροτικών προϊόντων.
Η Κοινωνική Γεωργία έχει ως
σκοπό τη δημιουργία οικολογικών και κοινωνικά «δίκαιων» καλλιεργειών. Οι
παραγωγοί οφείλουν να χτίσουν το οικοδόμημα της εμπιστοσύνης προς τους
καταναλωτές, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στη διαδικασία της
παραγωγής. Είτε με το να χρηματοδοτήσουν εξαρχής τον προϋπολογισμό μιας
γεωργικής εκμετάλλευσης για το σύνολο της παραγωγικής περιόδου, είτε με το να
συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες της καλλιέργειας. Έτσι, προμηθεύονται
γεωργικά προϊόντα σε τακτά χρονικά διαστήματα και συναποφασίζουν για το ποια
προϊόντα ενδιαφέρουν, ποια καλλιεργητική μέθοδος θα εφαρμοστεί και σε ποια τιμή
πώλησης, καθότι εξαλείφεται το κόστος διανομής. Αυτό το είδος ρύθμισης
ονομάζεται επιμερισμός σοδειάς ή σύστημα καλαθιού.
Η παραγωγή των τροφίμων πραγματοποιείται
σύμφωνα με τις αρχές της βιολογικής γεωργίας ή ακόμα και της βιοδυναμικής
(μορφή βιολογικής γεωργίας με έμφαση στις κοινωνικές δυνάμεις). Η Κοινωνική
Γεωργία εστιάζει συνήθως σε ένα σύστημα εβδομαδιαίας διανομής λαχανικών, ενίοτε
λουλουδιών, φρούτων, βοτάνων, αλλά ακόμη και γάλακτος ή προϊόντων κρέατος σε
ορισμένες περιπτώσεις. Οι παραγωγοί διασφαλίζουν τους απαραίτητους πόρους, τόσο
για τις καλλιεργητικές τους δραστηριότητες, όσο και για τη διαβίωσή τους, χωρίς
μεσάζοντες, προσφέροντας στους καταναλωτές τρόφιμα υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Μια συγκεκριμένη πρόταση
εφαρμογής είναι:
Η δημιουργία δημοτικών
αλληλέγγυων αγορών στους Δήμους στο γενικότερο πλαίσιο του δίκαιου εμπορίου, σε
όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα με την εξασφάλιση της συνεργασίας για προμήθειες
από αγροτικούς Δήμους – συνεταιρισμούς και ενώσεις παραγωγών, χωρίς μεσάζοντες
και με την υποστήριξη καταναλωτικών οργανώσεων, ώστε να αναπτυχθεί ένας
βιώσιμος θεσμός ανταλλαγών, εξασφαλίζοντας έτσι πολύ μικρότερο κόστος για τους
καταναλωτές και παράλληλα οφέλη για τους παραγωγούς.
Η ενίσχυση της κοινωνικά
υποστηριζόμενης Γεωργίας και των κοινωνικών αγροκτημάτων αποτελεί προϋπόθεση
για την υλοποίηση του παραπάνω σκοπού.
__________________
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου