ΑΓΡΟΔΙΑΤΡΟΦΗ –ΠΑΡΑΓΩΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ- ΧΩΡΙΣ
ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ
Στη Νέα εποχή της αποξένωσης από την παραγωγή
ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του
πληθυσμού και της φθείνουσας ζήτησης στην αγορά εργασίας το μέλλον της
βιωσιμότητας των οικονομιών θα εξαρτηθεί από το «αντίδοτο» της παραγωκατανάλωσης.
Αναφερόμαστε στο μοντέλο της κοινωνικά
υποστηριζόμενης Γεωργίας και τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς χωρίς
μεσάζοντες.
Το μοντέλο συνεταιρισμών που υπήρξε μέχρι
τώρα ήταν κυρίως συνεργασία των παραγωγών μεταξύ τους. Το νέο μοντέλο προβλέπει
συνεργασία μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών.
Οι απευθείας συναλλαγές μεταξύ παραγωγών
–καταναλωτών δεν είναι μόνο μια σχέση που έρχεται από το προβιομηχανικό παρελθόν αλλά πρόκειται να
σημαδέψει και το μέλλον.
Ο μεμονωμένος Πολίτης και καταναλωτής χωρίς
προνομιούχο θέση στο συγκεντρωτικό
σύστημα είναι πολύ ευάλωτος και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του
από το κράτος πρόνοιας που κι αυτό
περιορίζει τους διαθέσιμους πόρους.
Η ρεαλιστική ελπίδα είναι η οριζόντια
αυτοοργάνωση της κοινωνίας με στόχο τη συμμετοχή στη παραγωγική διαδικασία και τη μείωση του
κόστους των συναλλαγών που είναι αξίωμα της Κοινωνικής οικονομίας. Έτσι στο
βαθμό που η ρομποτική και αυτοματοποίηση
εξαφανίζει μεγάλα κομμάτια της μισθωτής εργασίας, από την άλλη πλευρά έχουμε
τις νέες τεχνολογίες στην ενέργεια και
την επικοινωνία που διευκολύνουν την οριζόντια συνεργασία και την αποκεντρωμένη
παραγωγή και τοπική αυτάρκεια.
Με αυτό πνεύμα και πρωταγωνιστές τις
ομοσπονδίες Συλλόγων, τις ενώσεις Παραγωγών –καταναλωτών η εναλλακτική πρόταση είναι τα δίκτυα
συνεργασίας στη διακίνηση προιόντων, χωρίς μεσάζοντες αλλά και στην ψυχαγωγία
και τον πολιτισμό χωρίς Μεσάζοντες.
ü
Αγορά τοπικών προϊόντων απευθείας από το
παραγωγό
ü
Αγορά προϊόντων από Κοινωνικές επιχειρήσεις και
συνεταιρισμούς
Στόχος η δημιουργία μια μεγάλης ηλεκτρονικής
αγοράς άμεσης απόδοσης, με μακροπρόθεσμο στόχο μια διαρκή έκθεση τοπικών
προϊόντων στα αστικά κέντρα.
ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Το 2010 αποκαλύφθηκε στη χώρα μας ότι, ένα
μεγάλο μέρος της συνολικής φαρμακευτικής
δαπάνης γινόταν σπατάλη από το όλο σύστημα του φαρμάκου η εξυπηρετούσε την
διαφθορά. Συχνά πυκνά μαθαίνουμε από τα μέσα επικοινωνίας την απαράδεκτες
ελλείψεις σε θέματα περίθαλψης αλλά και φαινόμενα κερδοσκοπίας στο χώρο της
υγείας. Όλα αυτά τα γεγονότα φανερώνουν ότι το κρατικό σύστημα υγείας αλλά και
η ελεύθερη αγορά δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως τις ανάγκες του πληθυσμού και
ιδιαίτερα τις πιο αδύναμες ομάδες της κοινωνίας. Από αυτά τα δεδομένα ξεπηδάει
η ανάγκη για την κοινωνική οικονομία στο τομέα υγείας που φυσικά δεν είναι μόνο
τα κοινωνικά ιατρεία που δημιουργούνται, αλλά ένας ολόκληρος χώρος με
προληπτικές δομές υγείας και αλληλοασφαλιστικά ταμεία. Μια προϋπόθεση για
αναπτυχθεί ο τρίτος τομέας στην υγεία είναι να παραχωρηθούν δημόσια κτίρια και υποδομές που δεν
λειτουργούν σε αντίστοιχες κοινωνικές επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου