Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ Κοινωνικής επιχειρηματικότητας ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

 ·         Η «τεχνολογική» ανεργία και ο αναπόφευκτος περιορισμός της μισθωτής εργασίας

·         Το αδιέξοδο των μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων

·         Ταυτόχρονα εργοδότης και εργαζόμενος

·         Ο κοινωνικός μισθός και το κοινωνικό μέρισμα

·         Ο Συνεργατισμός ως σχέση εργασίας

 

 ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ SOCIALNEET στην αγορά ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Όλα αυτά τα παραδοσιακά αλλά και απαραίτητα καθήκοντα και εργασίες της καθημερινής ζωής, λόγω του γεγονότος ότι δεν έχουν τα κίνητρα και την αυτοματοποίηση του κέρδους, χρειάζονται θεσμική οργάνωση. Κοινωνική και πολιτική υποστήριξη για να ευδοκιμήσουν. Γι 'αυτό όταν μιλάμε για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας και την ενίσχυση της απασχόλησης μέσω αυτής, η προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός «οικοσυστήματος» για την κοινωνική οικονομία, το οποίο θεωρείται ως θεσμικό ευνοϊκό περιβάλλον για να αναπτυχθεί. Δεν απαιτείται μόνο η κατάλληλη νομοθεσία για τις κοινωνικές επιχειρήσεις, αλλά κυρίως οι πόροι, η πολιτική, τα οργανωτικά πρότυπα και η οργανωτική συνεργατική κουλτούρα που αποτελούν το θεσμικό περιβάλλον.

Συμμετοχή ολόκληρης της κοινότητας σε αυτό το περιβάλλον με την ικανότητα του παραγωγού και του καταναλωτή ταυτόχρονα χωρίς τη διαμεσολάβηση του εμπορίου. Αξιοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου των δικτύων και του εθελοντισμού. Αξιοποίηση της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς και των κοινών περιοχών. Διεκδίκηση από το πολιτικό σύστημα των πόρων που είναι κατάλληλοι για τον τρίτο τομέα της οικονομίας. Φυσικά, είναι ευθύνη της ίδιας της κοινωνίας και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών να αναδείξουν το πνεύμα συνεργασίας που δημιουργεί θέσεις εργασίας συνεργαζόμενοι για τη δημιουργία συμπλεγμάτων και συνεργασιών ώστε να είναι σε θέση να κινητοποιήσουν επαρκείς πόρους και να παράγουν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

 Για όσους συμμερίζονται την προοπτική της κοινωνικής οικονομίας  στόχος είναι να προστατευθούν αυτές οι κοινωνικές ομάδες και ειδικά οι νέοι από τον αποκλεισμό της οικονομικής απασχόλησης αλλά και από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το πρόβλημα για την κοινωνική οικονομία δεν είναι να εκπαιδεύσει τους νέους άνεργους σε νέους τομείς για να βρουν δουλειά εκεί που υπάρχει υπερπροσφορά  για λίγες θέσεις  στην αγορά εργασίας, αλλά εκεί  που χρειάζεται να η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας αλλά δεν υπάρχουν τα κατάλληλα κίνητρα. Εκεί που υπάρχει πραγματική ανάγκη όπως στη  για διατροφή. υγεία, πληροφορίες και πολιτισμός. Υπάρχουν πολλά επιτυχημένα παραδείγματα όπως ο αγροτουρισμός, ο οικοτουρισμός, ο αγροτουρισμός με κοινωνική υποστήριξη και η πολιτιστική επιχειρηματικότητα που έχουν ενισχύσει την τοπική αυτάρκεια. Καθώς υπάρχουν κοινότητες Διαδικτύου που έχουν βρει εταιρείες κοινωνικής διαχείρισης λογισμικού. Ωστόσο, τα μεμονωμένα παραδείγματα δεν αποτελούν τη λύση στο γενικό πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Χρειαζόμαστε μια ολιστική προσέγγιση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας από κοινωνικές επιχειρήσεις που μπορεί να στηρίζεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο και πόρους για την ανάπτυξη αυτών των επιχειρήσεων.

. Η νέα κοινωνική καινοτομία είναι δημιουργία επιχειρήσεων από τους οργανωμένους καταναλωτές, από τις συλλογικότητες που χρειάζονται κοινωνικές υπηρεσίες, όπως και υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, επικοινωνίας και προστασίας του περιβάλλοντος και δωρεάν ενέργεια από τον Ήλιο μέσα από τις ενεργειακές κοινότητες.

Όταν αντικειμενικά απουσιάζει η χρηματοοικονομική μόχλευση της αγοράς, όπως συμβαίνει ύστερα από την παρατεταμένη κρίση, απαιτείται τουλάχιστον πολιτική μόχλευσης ανενεργών πόρων και κοινωνικού κεφαλαίου, καθώς και συνέργειες με τις μεγάλες κοινωνικές συλλογικότητες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό το ρόλο της μόχλευσης της θεσμικής ζήτησης μπορούν να το παίξουν οι μεγάλες Καταναλωτικές οργανώσεις, συνδικάτα, οικολογικές και πολιτιστικές Ενώσεις. Ο ξεχωριστός ρόλος και διακεκριμένος των κοινωνικών επιχειρήσεων που υποστηρίζονται από τις κοινωνικές συλλογικότητες είναι να μετασχηματίσουν τους ανενεργούς υλικούς και ανθρώπινους πόρους σε ενέργεια παραγωγικότητας και οικονομικής δράσης.

Εκεί που υπάρχει χώρος για διεύρυνση της απασχόλησης είναι στις πάγιες στην ανάπτυξη της ποιότητας της διατροφής ,της φροντίδας για την υγείας όπου η ποιότητα εξαρτάται από την αποβιομηχανοποίηση και ένταση εργασίας π.χ βιολογικά προϊόντα αποκεντρωμένες κοινωνικές υπηρεσίες υγείας. Παραγοκαταναλωση απέναντι στη συγκεντρωτική βιομηχανία τροφίμων.

Το υπουργείο εργασίας το οποίο διαχειρίζεται την υπόθεση της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα, βρίσκεται μακράν αυτής της προσέγγισης και χωρίς να διαθέτει μια πολιτική ζήτησης και θεσμικής παρέμβασης. Αντίθετα καλλιεργεί θελημένα ή αθέλητα μια πολιτική αυταπάτη ότι οι άνεργοι μπορούν να γίνουν κοινωνικοί επιχειρηματίες εάν κάνουν απλά ένα κοινωνικό συνεταιρισμό. Δεν αναγνωρίζει την σημασία της ζήτησης από το δημόσιο τομέα και Τ.Α και δεν είναι τυχαίο που έχει αποτύχει ολοσχερώς στη πολιτική για την κοινωνική οικονομία, παρουσιάζοντας για χρόνια τώρα μηδαμινά αποτελέσματα.

Ασφαλώς, η εικόνα δεν είναι ίδια σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες συναντούμε υπάρχουν και ελπιδοφόρα παραδείγματα. Έτσι αντλούμε εμπειρίες από τα πιο επιβλητικά και επιτυχημένα παραδείγματα που είναι οι ενεργειακές κοινότητες οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί τα αλληλασφαλιστικά ταμεία και οι συνεταιριστικές τράπεζες. ¨Ολα αυτά όμως πρώτα από όλα εξασφαλίζουν για τις κοινωνικές επιχειρήσεις θεσμική ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών ως απαραίτητη προϋπόθεση για την βιωσιμότητα τους.

Αφού παραδεχθούμε λοιπόν αυτή την αλήθεια, οφείλουμε να παρουσιάσουμε με συγκεκριμένο τρόπο, σε κάθε τομέα που μπορεί να αναπτυχθεί η ζήτηση σε προϊόντα και υπηρεσίες μέσω της κοινωνικής οικονομίας.

 

Στο τομέα της Τ.Α. με την διάθεση των ανενεργών πόρων, σε εκτάσεις, κτίρια, αγροκτήματα, σχολάζουσες γαίες, δασικές εκτάσεις, πάγιο εξοπλισμό για την κοινωνική επιχειρηματικότητα μπορούν να δοθούν ισχυρά κίνητρα για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Στο τομέα της αγροδιατροφής και της κατανάλωσης, με πρωταγωνιστές τις ομοσπονδίες Συλλόγων, τις ενώσεις Παραγωγών –καταναλωτών μπορούν να δημιουργηθούν δίκτυα συνεργασίας και διακίνησης προϊόντων, χωρίς μεσάζοντες αλλά και στην βάση της κοινωνικά υποστηριζόμενης Γεωργίας. 

Στο τομέα της πράσινης ενέργειας με τις ενεργειακές κοινότητες μπορούν να αξιοποιηθούν δημοτικά κτίρια και σχολεία, για ενεργειακή αυτάρκεια των Δήμων αλλά και να δημιουργηθεί ζωντανό παράδειγμα σε κάθε Δήμο ώστε να οργανωθούν οι δημότες στην συνεργατική παραγωγή ενέργειας και να εξοικονομήσουν σημαντικούς πόρους για κάθε νοικοκυριό.

Στο τομέα της ψυχαγωγίας του πολιτισμού και της πολιτιστικής επιχειρηματικότητας υπάρχει επίσης έδαφος για οικονομική δραστηριότητα χωρίς Μεσάζοντες.

 Οι οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών, οικολογικές, πολιτιστικές, καταναλωτικές και ανθρωπιστικές μπορούν να παίξουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο για να υποστηριχθούν οι κοινωνικές επιχειρήσεις.

Στο τομέα της υγείας με δεδομένες τις αυξημένες ανάγκες θα υπάρξει ενίσχυση της ζήτησης εάν παραχωρηθούν δημόσια κτίρια και υποδομές που βρίσκονται σε αδράνεια και δεν λειτουργούν προσφέροντας αυτές τις υποδομές σε αντίστοιχες κοινωνικές επιχειρήσεις.