ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΙΚΑ του Βασίλη Τακτικού

Ø  Η επιστήμη έχει να κάνει με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της γνώσης.

Η πίστη έχει  να κάνει με την ιδεολογία και πολιτική, γιατί η πίστη μπορεί μόνο να ενώσει. Χωρίς αυτή την  ενότητα καμιά πολιτική δεν είναι αποτελεσματική έστω κι αν κατέχει την επιστημονική γνώση.

Η πίστη μπορεί να είναι φωτισμένη (διαφωτισμός) αλλά και τυφλή (ολοκληρωτισμός)

Ø  Η επιστημονικοποίηση της πολιτικής πολλάκις αποδεικνύεται   απάτη και αυταπάτη, καθώς η πολιτική εκφράζει συμφέροντα και  κάθε πίστη στη πολιτική εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα που δεν ταυτίζονται με πάντα τα κοινά συμφέροντα.

Ø  Ο σφετερισμός της εκπροσώπησης είναι ένα μόνιμο φαινόμενο και ελάττωμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που καθιέρωσε την πολιτική ως επάγγελμα.

Ø  Το κάθε επάγγελμα όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την δύναμη της πίστης και τον εθελοντισμό των πολιτών για εκείνα που επιθυμούν.

Ø  Οι μαρκετίστες και οι διαφημιστές είναι αδύνατο να αντιληφθούν τις επισκέψεις των πιστών στους Αγίους τόπους και στην Μέκκα επαγγελματικά με όρους μάρκετινγκ, γιατί αδυνατούν να καθορίσουν οι ίδιοι το θρησκευτικό συναίσθημα.

Ø  Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να πιστεύουν κάτι ακόμη και αν αυτό είναι ζωτικό ψεύδος φαίνεται, εκτός και πέρα από τις θρησκευτικές εκδηλώσεις.

Ø  Πολλοί πιστεύουν το κράτος και την αγορά ως σύγχρονες «θεότητες» σχεδόν σαν νομοτέλειες αλλά ιστορικά, δεν πρόκειται ούτε για δύο αιώνες που έχουν αποκτήσει τόσο καθολική δύναμη στη οικονομική ζωή μας και τίποτε δεν προεξοφλεί ότι θα είναι έτσι ακριβώς και τις επόμενες δεκαετίες..

Ø  Αυτές οι δυο καθολικότητες που μοιάζουν με σύγχρονες θεότητες αμφισβητούνται μόνον από την αναδυόμενη νέα καθολικότητα της κοινωνίας πολιτών.

Ø  Τα μοναστήρια ήσαν και είναι βιώσιμες οικονομικές μονάδες ( έστω για τους μοναχούς) πολύ πριν κυριαρχήσουν οι νόμοι της αγοράς, το ίδιο και οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες. Αυτό σημαίνει απλά ότι η κοινωνική οικονομία δεν αναγκασμένη να αντιγράψει την αγορά.

Ø  Το γεγονός ότι η αγορά δεν είναι επιστήμη αλλά μια σύγχρονη πίστη με αντικείμενο το κέρδος χρησιμοποιώντας βέβαια, άπειρα τεχνολογικά εργαλεία φάνηκε, από την κρίση του 2008 και πόσο έκτοτε αυτή η πίστη έχει κλονιστεί.

Ø  Οι περισσότεροι δεν τους περνάει από το μυαλό ,πως η βιομηχανοποίηση της παραγωγής π.χ. που έφερε τη μισθωτή εργασία, τα ασφαλιστικά συστήματα  το κράτος πρόνοιας και όλα τα καλά της ατομικής οικονομικής ανεξαρτησίας είναι ιστορία ενός αιώνα περίπου και της β΄ λεγόμενης βιομηχανικής, όπως και όλη αυτή την άνθιση ελευθέρων επαγγελμάτων. Μια ιστορία που τίποτε δεν μας λέει ότι μπορεί να συνεχιστεί έτσι.

Ø  Τώρα το σύστημα στη 3η βιομηχανική επανάσταση με την μεγάλη και ασύλληπτη  αυτοματοποίηση τους μισούς από όλους αυτούς δεν τους χρειάζεται και τους βγάζει στο οικονομικό περιθώριο.

Ø  Δεν οφείλεται βεβαίως στις   τεχνολογίες  το ότι  ένα τρίτο ουσιαστικά της κοινωνίας  βγαίνει στο περιθώριο αλλά η κακή χρήση της τεχνολογικής δύναμης από την οικονομική ολιχαρχία και η αδυναμία των θιγόμενων να οργανωθούν και να αντιδράσουν.

Και ποιος θα νοιαστεί για την ανεργία και την φτώχεια  αν δεν νοιαστούν οι ίδιοι για το μέλλον τους.

Ø  Στην εποχή μας έχουμε πληθώρα από ειδήμονες σε κάθε κλάδο της επιστήμης και της οικονομίας ωστόσο δεν μπορούν να μας πουν πειστικά τι πραγματικά συμβαίνει.

Ø  Στην εποχή τους οι ειδικοί «ακαδημαϊκοί» περιγελούσαν 
τον Σαίξπηρ και τον Ρουσσώ σαν αγράμματους.
Στη Γαλλική επανάσταση οι επαγγελματίες διπλωμάτες 
και στρατιωτικοί προεξοφλούσαν την αποτυχία της για την έλλειψη ειδικών.

Ø  Έτσι και σήμερα ακούγεται βλάσφημος εκείνος που ομιλεί κατά των ειδημόνωνκαι κάποιοι από ιερή αγανάκτηση είναι έτοιμοι σαν τον Καϊάφα να σκίσουν τα ιμάτιά τους.
Για έλλειψη σεβασμού, προς τους περιώνυμους νομικούς και συνταγματολόγους.

Ø  Ακούγεται βλάσφημος εκείνος που λέει πως για το τερατούργημα της Πόλης, πρωταίτιοι ως ειδικοί είναι οι μηχανικοί.
Ακούγεται αιρετικός εκείνος που λέει πως για την οικονομική κατάρρευση πρωταίτιοι είναι οι οικονομολόγοι και για τις μεγάλες «φούσκες» οι τραπεζικοί.

Ø  Ακούγεται προκλητικός εκείνος που λέει ια την κατάντια της μαζικής κουλτούρας υπαίτιοι είναι οι δημοσιογράφοι και οι εκπαιδευτικοί Ωστόσο η μεγάλη πρόκληση για την εποχή μας είναι : ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. ..Να προτάξουμε το γενικό και κοινό συμφέρον έναντι του ειδικού και επαγγελματικού συμφέροντος.