Το τίμημα της κατασπατάλησης των ευρωπαϊκών πόρων. Ενάμιση δις ευρώ στον αέρα

Η πρόσφατη καταδίκη της χώρας για επιστροφή των επιδοτήσεων 425,000,000 ευρώ που είχαν δοθεί παρανόμως στους αγρότες της εποχής Χατζηδάκη, που μάλιστα είχε παρουσιαστεί ως μεγάλη επιτυχία της τότε κυβέρνησης, δίνει ένα μάθημα.

Το πρόστιμο των 500,000,000 ευρώ για την συνέχιση της λειτουργίας των παράνομων χωματερών, που οι ίδιοι οι Δήμοι έχουν δηλώσει γραπτώς ότι «έχουν κλείσει», είναι το δεύτερο μάθημα.

Τα άλλα 500,000,000 ευρώ, που έδωσαν οι κυβερνήσεις από το 2013 ως τα σήμερα για την δήθεν «κοινωφελή εργασία» είναι το τρίτο μάθημα.

Πόσα μαθήματα άραγε πρέπει να πάρουμε για να καταλάβουμε ότι η γενεσιουργός αιτία βρίσκεται στο ότι οι κυβερνήσεις δεν λογαριάζουν την κοινοτική νομοθεσία, χρησιμοποιούν τους κοινοτικούς πόρους σαν να είναι ιδιοκτησία τους, σαν να είναι στον προσωπικό λογαριασμό του κάθε υπουργού που αποφασίζει «όπως του έρθει»…

Το πράγμα τριτώνει τώρα με την σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας να ανακοινώνει πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας για 8μηνες συμβάσεις για «εργασία στους δήμους». Δηλωμένος στόχος να χτυπηθεί η ανεργία.

Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από το 2013 όταν η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, πάλι για να «χτυπήσει την ανεργία» έδωσε 5μηνίτες στους δήμους. Εμφανίζεται ο τραγέλαφος, να μην μπορούν να προσληφθούν μόνιμοι δημοτικοί υπάλληλοι και να προσλαμβάνονται δημοτικοί υπάλληλοι «μικράς διαρκείας». Πρόκειται για επαναφορά των αμαρτωλών stage  που καταργήθηκαν μέσα στην γενική κατακραυγή το 2010 από την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Τώρα, τι λογής υπηρεσίες και μάλιστα κοινωφελείς θα προσφέρουν οι συμβασιούχοι στους δημότες, τι είδους απασχόληση θα προκύψει μετά το πέρας του 8μήνου, ουδείς γνωρίζει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι «Το υπουργείο καμώνεται ότι τους πληρώνει και οι ωφελούμενοι καμώνονται ότι εργάζονται».

Το χειρότερο όμως είναι ότι οι άνεργοι εθίζονται στην ιδέα ότι η κάρτα ανεργίας είναι προσόν. Όσο πιο μεγάλη ανεργία έχεις, τόσο περισσότερα μόρια αποκτάς για το επόμενο 5μηνο! Ακούς ανέργους να λένε: «Δεν πάω για πουθενά για δουλειά για να μην χαλάσω την ανεργία μου». Η ανεργία, ιδίως η μακρόχρονη γίνεται προσόν μοριοδότησης για υπαλλήλους «μικράς διαρκείας».  Δεν υπάρχει λόγος, να επιχειρήσεις, να πάρεις ρίσκο, να τολμήσεις, να καινοτομήσεις, να πάρεις πρωτοβουλίες! Μπορείς κάλλιστα να ζεις με 8μηνες συμβάσεις! Το υπουργείο πετά ένα ξεροκόμματο στους ανέργους και τους αδρανοποιεί. Αυτό λέγεται «εξευτελισμός της εργασίας», λέγεται και «πελατειακές σχέσεις κράτους – δήμων – ανέργων», λέγεται και «καλλιέργεια εθελοδουλείας και εξάρτησης των ανέργων από το κράτος». Ποιος άραγε ωφελείται από την παθητικοποίηση των ανέργων;

Υπολογίζονται  στα 500,000,000 ευρώ τα ποσά που δαπανήθηκαν για την «κοινωφελή εργασία» από το 2013 και μετά. Αυτά ξοδεύτηκαν σε μια εποχή που υπάρχει αδήριτη ανάγκη για κάθε ευρώ που πέφτει στην αγορά, να παράγονται δέκα ευρώ, αλλιώς δεν βγαίνουμε από το τέλμα. Το ερώτημα είναι: «Ποιο αντίκρισμα είχαν άραγε αυτά τα ποσά στην ενίσχυση της εργασίας»; 

Μέχρι να υπάρξει απάντηση σε αυτό το ερώτημα οι άνεργοι θα τρέχουν «κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια στα υπουργεία, αιτήσεις για την ανεργία…»!

Όταν η χώρα θα υποχρεωθεί να επιστρέψει στην ΕΕ τα 500 εκατ. Ευρώ της κοινωφελούς εργασίας οι υπουργοί θα έχουν αλλάξει, θα έχουν ξεχαστεί και κανείς τους δεν θα θυμάται τίποτε.

Του Ευάγγελου Σπινθάκη