ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

  

Στο συνέδριό μας θα μιλήσουμε και θα εξετάσουμε κυρίως τους θεσμούς που καθορίζουν την κοινωνική οικονομία.

Θα εξετάσουμε το όλον και δεν θα περιοριστούμε στο μέρος. Θα εξετάσουμε το «δάσος’ όπως εξετάζουμε ένα οικοσύστημα και όχι μόνο το «δέντρο».

Δεν θα περιοριστούμε δηλ. στη παρουσίαση ορισμένων καλών παραδειγμάτων που δίνουν μια αποσπασματική εικόνα της πραγματικότητας όπως συνήθως γίνεται μέχρι σήμερα σε διάφορες ημερίδες και εκδηλώσεις και εν τέλει μια αποπροσανατολιστική εικόνα για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα.

Γιατί τα καλά παραδείγματα από μόνα τους όταν παρουσιάζονται ως «πασαρέλα και καλλιστεία»  κοινωνικών επιχειρήσεων αποκρύπτουν το τεράστιο θεσμικό έλλειμμα της χώρας και το αρνητικό ισοζύγιο μεταξύ καλών και αποτυχημένων παραδειγμάτων.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία και συστηματικά αγνοείται είναι ακριβώς η δημιουργία «οικοσυστήματος» για την κοινωνική οικονομία.

Εν αρχή είναι οι θεσμοί και το θεσμικό περιβάλλον. Το όλον της κοινωνικής οικονομίας που αφορά όλους τους πολίτες ως συμβαλλόμενους και καταναλωτές και όχι μόνον τους ειδικούς και εργαζόμενους στις κοινωνικές επιχειρήσεις.

Θεμελιώδης Θεσμός για την ανάπτυξη του τρίτου τομέα είναι το «κοινωνικό κεφάλαιο», τα κοινωνικά δίκτυα και η συγκρότηση κοινωνικού υποκειμένου, χωρίς αυτό το προαπαιτούμενο η κοινωνική οικονομία υπολειτουργεί και υποσκελίζεται από ιδιωτικά συμφέροντα και την κρατική γραφειοκρατία.

Υποβαθμίζεται ως ιστορική ανάγκη στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η πραγματική κοινωνική οικονομία στην Ελλάδα,  είναι άδηλη – μη αναγνωρίσιμη καθώς δεν επιδοτείται από το σύστημα.

Αναγνωρίσιμη είναι η κρατικοδίαιτη, εκείνη του πελατειακού  συστήματος που επιδοτείται κυρίως για δράσεις διαμεσολάβησης, συμβουλευτικής και σεμιναρίων..

δηλαδή η ψευδεπίγραφη κοινωνική οικονομία γι ΄ αυτό και είμαστε οι τελευταίοι της Ευρώπης.

Ορισμένα μεμονωμένα καλά παραδείγματα που υπάρχουν σκόρπια στη χώρα  δεν συνιστούν τους θεσμούς της κοινωνικής οικονομίας το λεγόμενο «οικοσύστημα»  ανάπτυξή της.

Υπήρχαν και υπάρχουν σημαντικά μη κερδοσκοπικά  ιδρύματα Ελλήνων ευεργετών και κάποιες σημαντικές εθελοντικές οργανώσεις με κοινωνικό έργο αλλά αυτό είναι η εξαίρεση του κανόνα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη διογκούμενη ανεργία και φτώχεια.

Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν πάντα αλλά η συνολική κατάσταση είναι αποκαρδιωτική σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρώπης που η Κ.Α.Ο φθάνει το 10% ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε 2% .

Όταν στα εκατό εγχειρήματα κοινωνικών συνεταιρισμών, πετυχαίνουν τα πέντε το θεσμικό έλλειμμα της χώρας δεν αντιμετωπίζεται.

Ο κατακερματισμός των φορέων κοινωνικής οικονομίας και η άρνηση συγκρότησης ενιαίου χώρου εξυπηρετεί το πελατειακό σύστημα.

Για αυτό το συνέδριό μας αποσκοπεί στην προοπτική της θεσμικής ενότητας του χώρου.

Στην  προοπτική της συνομοσπονδίας όλων των συλλογικοτήτων που ανήκουν εν δυνάμει στο μητρώο της κοινωνικής οικονομίας και εκφράζουν τις χιλιάδες μικρομεσαίες εθελοντικές οργανώσεις και κοινωνικές Επιχειρήσεις, όλες αυτές τις συλλογικότητες  που συγκροτούν το κοινωνικό κεφάλαιο.

«Πανελλήνιο Παρατηρητήριο»

panparat@otenet.gr